فیلتراسیون استخر

فیلتراسیون استخر

فیلتراسیون استخر

فیلتراسیون موثر مکانیسم اصلی و پایه برای اطمینان حاصل کردن از شفافیت آب است. شفافیت آب استخر بسیار مهم است. فیلتراسیون استخر باید به گونه ای باشد که  فرد خارج از آب قرار دارد، امکان مشاهده واضح جزئیات کف استخر، در عمیق ترین نقطه آن، برای او فراهم باشد. در غیر این صورت ، احتمال نارضایتی برای شناگران به دلیل وضعیت نامناسب آب وجود دارد.

فیلتراسیون استخر

کدورت آب استخر

میزان شفافیت آب به واسطه عواملی مانند کدورت – کلوئید یا ذرات معلق پراکنده در آب، کاهش می یابد. دانستن منبع کدورت آب استخر از اهمیت زیادی برخوردار است؛ کدورت آب می تواند ناشی از آلودگی حاصل از شناگران ، آلودگی خارجی ، گردش ناکافی / ترنوور (Turnover) یا ضد عفونی کردن ، یا استفاده نادرست از مواد شیمیایی در تصفیه آب باشد. در هر صورت منبع کدورت هرچه که باشد، محتمل ترین فیلتراسیون، تصفیه کافی و ضد عفونی مناسب همراه با انعقاد (لخته شدن) برای تبدیل کلوئیدها به یک لخته یا مایع قابل تصفیه است.

کدورت آب در استخر شنا در واحدهای کدورت نفلومتریک nephelometric turbidity units  (NTU) اندازه گیری می شود. حداکثر مقدار پذیرفته شده به طور کلی در استخرهای شنا NTU 0.5 است.

یک سیستم فیلتراسیون استخر موثر شامل انعقاد نیز بیش از 90٪ انگل Cryptosporidium  را در یک مسیر جریان آب حاوی انگل، از طریق بستر فیلتر حذف می کند. این یک عملکرد مهم است. زیرا این انگل ها نسبت به باکتری ها و ویروس ها در برابر گندزدایی بسیار مقاوم تر هستند.

ضریب عملکرد COP

ضریب عملکرد Coefficient of performance COP استانداردهای فیلتراسیون را با استفاده از فیلترهای با سرعت متوسط ​​و با سیلیس فیلتر گرانول که به طور معمول سیلیس معدنی است ، مشخص می کنند. این یک روش آزمایش شده است. فیلترهایی وجود دارند که با سرعت بالاتری کار می کنند ، بعضی از آنها با سیلیس های دیگر کار می کنند ، بعضی از آنها از اصول مختلف فیلتراسیون استفاده می کنند و ممکن است در برخی شرایط بتوانند فیلتر رضایت بخشی باشند ، اما اپراتورها باید معایب احتمالی را درک کنند و از اینکه فیلتر وضوح دید مناسبی در استخر ایجاد می کند ، مطمئن باشند. در سیستم های تصفیه ای که از فیلترهای ممبرین و اولترافیلتراسیون استفاده میشود، دیگر نیازی به استفاده از مواد منعقد کننده برای لخته سازی مواد محلول در آب وجود ندارد.

استخرهای زیادی با کاربری های مختلفی وجود دارد که بار استحمامی آنها به اندازه استخرهای عمومی نیست. (به عنوان مثال کلوپ های بهداشتی ، هتل ها و مدارس) این مجموعه ها از فیلتراسیون با سرعت بالا (بیش از 25 و تا 50 متر مکعب در ساعت) استفاده می کنند. فیلترهای با سرعت بالا به خوبی فیلترهای با سرعت متوسط عمل فیلتراسیون را انجام نمی دهند. آزمایشات نشان داده اند که آنها در حدود 10 تا 25 درصد به اندازه متوسط ​​موثر هستند. بر این اساس در این شرایط ، میزان بار استحمامی باید منعکس کننده عدم کارایی نسبی این فیلترها باشد (با توجه به اینکه ترنوور و میزان گردش آن مشابه استخرهایی است که دارای فیلترهای متوسط ​​هستند). و استفاده از آنها باید منوط به ارزیابی میزان ریسک باشد.

فیلترها و نرخ فیلتراسیون

به طور کلی ، هرچه سرعت فیلتراسیون بیشتر باشد ، بازده فیلتراسیون کاهش می یابد. در عمل ، کارایی با سرعت بیش از  25 متر مکعب بر ساعت (m3 / m2 / h) حتی با شدت بیشتری سقوط می کند. این امر را می توان با استفاده از آزمایش های استاندارد آب برای آلودگی ، به صورت تجربی نشان داد. درجه بندی فیلترها بر اساس میزان سرعت فیلتراسیون در فیلتر شنی میباشد. که به سه دسته زیر تقسیم می شود:

  •  با سرعت کم تا 10 متر مکعب در ساعت (به ازای هر متر مربع از سطح سیلیس در فیلتر شنی)
  •  سرعت متوسط ​​10 تا 25 متر مکعب در ساعت (به ازای هر متر مربع از سطح سیلیس در فیلتر شنی)
  • سرعت بالا 25 تا 50 متر مکعب در ساعت (به ازای هر متر مربع از سطح سیلیس در فیلتر شنی)

کاهش فشار از طریق فیلتر با سرعت فیلتراسیون در محدوده m/h 10-25 متناسب است. بنابراین ، برای استخرهای عمومی معمولی که بار استحمامی به طور مداوم در آن ها زیاد است ، میزان فیلتراسیون متوسط ​​10-25 متر در ساعت توصیه می شود. سیستم فیلتراسیون باید بر اساس حداکثر میزان بار استحمامی طراحی شده باشد؛ 24 ساعت در روز کار می کند و به صورت ایده آل طراحی شده است، تا بتواند سرعت گردش آب را در طول شب یا در دوره های آرام کاهش دهد.

اگر میزان فیلتراسیون یک شبه کاهش یابد ، باید سرعت آن دوباره آرام آرام افزایش یابد. افزایش ناگهانی می تواند رسوبات داخل بستر فیلتر را جدا کرده و منجر به ورود مواد به داخل استخر شود. اگر با خاموش كردن یك یا چند پمپ گردش آب، كاهش سرعت فیلتراسیون حاصل شده باشد ، بایستی هر پمپ را در برابر یك شیر بسته مجدداً راه اندازی كرد و سپس شیر را به آرامی باز كرد تا به دبی مطلوب رسید. پمپ هایی با سرعت متغیر، باعث صرفه جویی در مصرف انرژی می شوند ، اما باید فقط در مواردی استفاده شوند که استخر به طور مطلوبی کار می کند و برای بازیابی یک شبه نیازی به میزان فیلتراسیون نرمال ندارد.

بستر فیلترها

فیلترها از نظر دانه بندی سیلیس ممکن است از نوع تک یا چند گریدی باشند. برای فیلترهای تک گریدی ،  بستر سیلیس باید حداقل 800 میلی متر عمق داشته باشد. برای فیلترهایی با چند گرید ، بستر سیلیس باید حداقل دارای عمق 550 میلی متر باشد، که روی بستری از سیلیس درشت تر به عمق 250 میلی متر پشتیبانی شود.

کدام فیلتر ها بهتر هستند ؟

هر فیلتر باید به گونه ای طراحی شود که قابلیت سرویس دهی داشته باشد.

در هر فیلتر باید یک شیر هواگیری به صورت خودکار و یک مکانیزم آزاد سازی سریع هوا به صورت دستی وجود داشته باشد.

برای اندازه گیری فشار دیفرانسیل در بین بسترهای فیلتر در حین کار ، باید فشار سنج هایی تعبیه شود (و در صورت لزوم سرویس دهی می شوند) که فشار در ورودی و خروجی فیلترها را نشان می دهد.

باید یک فلومتر بین پمپ ها و فیلتر(که به طور منظم سرویس دهی میشود) تعبیه شود تا جریان آب و میزان بک واش نرمال را نشان دهد. خواندن آنها نیز باید آسان باشد.

یک سیستم باید بتواند جریان بک واش معکوس با سرعت و مدت زمان متناسب فیلتر با توصیه سازنده را فراهم کند ، که همچنین می تواند بک واش از طریق هوادهی را نیز داشته باشد.

دبی جریان آب بک واش نباید کمتر از میزان لازم برای سیال شدن بستر فیلتر باشد، که توسط سازنده مشخص شده است.

باید پیش بینی لازم برای تخلیه بک واش با ظرفیت مناسب انجام شود.

باید در طول دوره بک واش مجدد فیلتر ، وضوح آب پساب را مشاهده کرد. به طور معمول برای این امر از یک روش بصری استفاده می شود؛ مانند استفاده از لوله شفاف خروجی آب بک واش یا استفاده از سایت گلس که معمولا روی بعضی از فیلترها وجود دارد.

وجود یک یا دو شیشه رؤیت بدنه (معمولاً پنجره های اکریلیک) بر روی فیلتر امکان مشاهده بک واش مجدد را فراهم می کند. روشنایی داخلی، مخصوصاً برای فیلترهای بزرگتر، مفید است.

در مواردی که ورود اپراتورها به فیلتر ضروری است ، باید دو منفذ دسترسی وجود داشته باشد؛ یکی در بالا ، دیگری در سمت سمت پایین – با قطر حداقل 575-600 میلی متر. مخازن تحت فشار و مقررات فضای محدود باید رعایت شود.

با استفاده از سیستم خلا می توان سیلیس فیلتر را تخلیه کرد.

تمیز کردن هوا نیز، مخصوصاً در فیلترهای بزرگ، باید انجام شود.

نگهداری از فیلتر های استخر

فیلترها باید حداقل سالی یک بار توسط یک فرد متخصص باز و بازرسی شوند. این به معنای توجه به کیفیت سیلیس شیشه ای ، پساب و خوردگی است. علائم غیرمعمول ، شکاف ، بستر ناهموار ، گل و لای و … نیاز به بررسی دارند. هرگونه کار اصلاحی باید توسط پیمانکاران متخصص انجام شود، که شاید تحت قرارداد تعمیر و نگهداری باشد.

ممکن است نیاز باشد که پوشش اپوکسی فیلتر هر 5-10 سال تعویض شود. همچنین ممکن است نیاز باشد که سیلیس فیلتر در همان بازه زمانی پر شود و شاید جایگزین شود. نازل ها و… میتوانند در صورت خالی بودن فیلتر از سیلیس ، قابل بازبینی باشند و ممکن است نیاز به تعویض داشته باشند.

سوابق روزانه نرخ جریان ، اختلاف فشار ورودی و خروجی و روشهای بک واش باید نگهداری شوند.

بک واش (شست و شوی معکوس)

بک واش فیلترهای شنی برای فیلتراسیون خوب بسیار حائز اهمیت است.

بک واش 5-6 دقیقه ای ممکن است بستر فیلتر را به اندازه کافی تمیز کند ، اما یک شیشه رؤیت بدنه روی خروجی فیلتر تنها راه برای بررسی پروسه است.

بک واش مجدد باید حداقل 6 دقیقه یا تا زمانی که آب بک واش تمیز شود (هر کدام که طولانی تر باشد) ادامه یابد. توصیه های سازنده نیز باید در نظر گرفته شود.

پس از بک واش مجدد ، جریان عادی باید مجدداً شروع گردد ، اما خروجی فیلتر باید برای چند دقیقه به سمت فاضلاب هدایت شود. این امر باعث می شود بستر فیلتر تازه منبسط شده، ته نشین شود و آلودگی لوله ها تخلیه گردد.

سرعت جریان بک واش باید به حدی سریع باشد که بستر را روان کند. برای اندازه دانه بندی سیلیس که به طور سنتی در انگلستان استفاده می شود (0.5-1 میلی متر) ، به طور کلی سرعت جریان 30 متر در ساعت مورد نیاز است.

فیلترهای مختلف به نرخ های مختلف بک واش نیاز دارند. انتخاب سیلیس و مقدار آن باید با فیلتر مطابقت داشته باشد، تا سیلیس بیش از حد داخل فیلتر با عملیات بک واش سرریز نشود.

یک شیشه رؤیت بدنه برای نشان دادن قسمت بالای بستر فیلتر، به اپراتورها این امکان را می دهد تا بررسی کنند که آیا سیالیت حاصل شده است یا خیر؟

لوله های آب بک واش باید به اندازه کافی بزرگ باشد، تا بتواند آب را بدون تجمع فشار در داخل مخزن فیلتر تخلیه کند.

خطوط بک واش باید اندازه گیری شده و مسیریابی شوند تا آب بتواند آزادانه جریان یابد، تا بدون گرفتگی و راکد شدن، آب تخلیه شود. بنابراین خطوط لوله نباید به سمت بالا باشد یا افت بیش از حد داشته باشد.

سیستم بک واش نیاز به جا دادن جریان بک واش و حجم تخلیه آب پس از بک واش دارد.

لوله های تخلیه فاضلاب بک واش بایستی از نظر حجم و سرعت آب بک واش مناسب باشد. اگر سیستم تخلیه قادر به مقابله با دبی بک واش نباشد ، ممکن است مجبور به نصب مخزن ذخیره آب (نگهدارنده) بک واش شوید. این مخزن نیز ممکن است لازم باشد قبل از دفع آب بک واش، کلر زدایی شود.

آب بک واش از استخرهای عمومی و استخرهای آبگرم به عنوان پساب صنعتی طبقه بندی می شود. در مورد ماهیت ، حجم و دفعات تخلیه از بک واش مجدد، باید از سازمان های مربوطه آب و فاضلاب رضایت گرفت.

چه زمانی باید بک واش صورت گیرد

هر زمان که فشار از طریق فیلتر به میزان توصیه شده توسط سازنده فیلتر برسد ، باید بک واش انجام شود ( در صورت امکان در پایان روز و حداقل هفته ای یک بار)

اگر بخاطر خرابی یا تعمیر و نگهداری برای مدتی مجبور به جلوگیری از گردش آب و فیلتراسیون شده اید ، لازم است فیلترها قبل از راه اندازی مجدد بک واش شوند.

حتی اگر مراقب باشیم که عمق آب استخر به میزان قابل توجهی کاهش پیدا نکند ، بک واش نباید در هنگام استفاده شناگر از استخر، انجام شود. زیرا گندزدایی فعال در حین بک واش متوقف می شود و برخی از مناطق آزاد ممکن است به طور کامل تخلیه شود. همچنین خطر عفونت نیز وجود دارد.

پس از بک واش ، چند دقیقه اول جریان فیلتراسیون باید به سمت فاضلاب هدایت شود ، نه اینکه به استخر برگردد. بنابراین ، آب کثیف بک واش از سیستم خارج می شود.

بعد از بک واش فیلتر و نشست سیلیس ها و بازگشت کارایی کامل فیلتر، حدود 30 تا 120 دقیقه طول میکشد. بنابراین بک واش در پایان روز و بعد از استفاده شناگران، زمان مناسب تری است و اجازه می دهد فیلتر در صورت عدم وجود شناگر در استخر ، به بازده مطلوب برسد.

فیلترهای استخرهای عمومی، معمولاً باید روزانه بک واش شوند. باید ظرفیت کافی در استخر و مخزن تعادل برای بک واش موثر فیلتر وجود داشته باشد. باید زمان کافی برای فرآیند در نظر گرفته شود تا بتواند قبل از بازگشایی استخر آبگرم ، مواد را ته نشین کند.

انعقاد (لخته سازی)

مواد منعقد کننده (که بعضاً فلوکولانت نامیده می شوند) با بیرون آوردن محلول از آب به شکل جامد (انعقاد) و سپس جذب مواد جامد به یکدیگر (لخته شدن) ، تولید یک لخته بزرگ تر میکنند، که باعث سهولت گیرانداختن در فیلتر می شود و نیز حذف مواد حل شده ، کلوئیدی و معلق را افزایش می دهد. در یک فیلتراسیون، منعقد کننده ها به طور کلی به جمع آوری باکتری ها نیز کمک می کنند ، اما به ویژه در کمک به فیلتر کردن سه دسته از مواد (که در غیر این صورت از فیلتر عبور می کنند) ، نقش بسیار مهمی دارند:کیست های عفونی Cryptosporidium و Giardia – کوچک و مقاوم به ضد عفونی کننده.

 اسید هیومیک – که به طور طبیعی در برخی از شبکه های آب و پیش ماده قابل توجه تری هالومتانهای ناخواسته یافت می شود.

 فسفات موجود در آب اصلی و برخی مواد شیمیایی استخر.

یک ماده منعقد کننده باید به طور مداوم و دقیق ، توسط پمپ هایی با دوز شیمیایی ، اندازه گیری شود. برای بهبود کارایی فیلتراسیون و افزایش از بین بردن هرگونه آلودگی از استخر ، دوز مداوم سطح پایین ماده منعقد کننده برای تمام استخرها (به استثنای سیستم های ممبرین و اولترافیلتراسیون) توصیه می شود. این روش به طور قابل توجهی خطر مرتبط با هر گونه آزاد شدن ماده نهفته و نادیده را کاهش می دهد.

  • ماده منعقد کننده توصیه شده پلی آلومینیوم کلراید (PAC) است.
  • محل تزریق مواد منعقد کننده(PAC) باید تا آنجا که ممکن است نزدیک به فیلترهای شنی باشد.
  • میزان تزریق فلوکولانت حدود ml / m³ 0.1 از میزان نرخ گردش استخر است.
  •  دوزینگ پمپ پریستالتیک مناسب ترین نوع پمپ تزریق است و باید بتواند مقدار دقیق را دوز کند و همچنین باتوجه به نیاز به میزان بار استحمامی، بتواند دوز تزریق را تنظیم کند.
  •  فلوکولانت را نباید با دست (مگر اینکه به طور خاص برای این منظور طراحی شده باشد) و یا از طریق صافی استرینر به آب استخر اضافه کنید.
2/5 - (1 امتیاز)

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

آیا نیاز به مشاوره دارید ؟